Diuna: Imperium

Tomasz Plewa

Data dodania: 31 October 2022

Witam. Sporo razy zagrałem w wariant solo gry Diuna: Imperium. Gra jest ŚWIETNA, wariant solo wymagający i fajnie pomyślany, ale coś w nim było nie tak. Po kilkudziesięciu rozgrywkach doszedłem co to jest. Chodzi o zbyt dużą rolę LOSOWOŚCI i brak większego wpływu na gromadzenie przez przeciwników z Rodu Hagallów Przyprawy i Wody. Dlatego minimalnie skorygowałem rozgrywkę na potrzeby wariantu solowego i efekt wg mnie jest GENIALNY. Wykorzystałem pomylone karty z 1. wydania Diuny i dodałem do automy Rodu Hagallów 2 KARTY odnoszące się do dodatkowego pola na planszy, które dodane idealnie mieści się na planszy dodatku zaraz pod polem drednotów. Jest to pole, na które można wprowadzić agenta po koszcie TRÓJKĄTA, tak jak pola z przyprawą. Dodatkowo, aby móc tam umieścić agenta, trzeba być w stanie zapłacić koszt - albo 1 WODY, albo 2 szt. PRZYPRAWY –_ efektem jest możliwość przeprowadzenia ataku na dowolnego przeciwnika, aby pozbawić go połowy posiadanych zapasów przyprawy i wody (zaokrąglając w górę, na jego niekorzyść). To pole wprowadza negatywną interakcję. W grze solowej – w automie Rodu Hagallów na 2 dodanych kartach wprowadziłem taki opis akcji: (Na dole karty tak samo 2 symbole miecza do siły ataku na torze, automa oczywiście nie opłaca kosztu wysłania agenta na to pole, jeśli jest ono puste i jeśli któryś z przeciwników może w wyniku tej akcji ponieść jakąkolwiek stratę. Atak jest skierowany na tego rywala, który poniesie dotkliwsze straty.) Wybrany rywal traci połowę (zaokrąglając w górę) zapasu przyprawy i wody. Jeśli żaden przeciwnik nie ma co stracić, zignoruj i odsłoń kolejną kartę. Wariant solo już teraz gram tylko z tą poprawką. Spróbujcie zagrać z tym dodatkowym polem. I do normalnej gry dla 2-4 graczy też to fajnie wzbogaca rozgrywkę o negatywną interakcję.

Ocena: 5/5

detrytus

Data dodania: 24 October 2022

A ja szczerze mówiąc nie mam pojęcia czemu ta gra okazała się takim hitem. To miał być pewniak...Arnak mi bardzo siadł i stwierdziłem, że deckbuilding+worker placement mi wyjątkowo pasuje. Do tego Diuna jest bardziej rozbudowana, więcej strategii, więcej możliwości . No pewniak. I chała. Poniżej kilka luźnych myśli. Gra jest wyjątkowo nieatrakcyjna wizualnie. Ja rozumiem, że piach, wojna, smog i wielkie zapylenie organizmu - to nie są warunki przyjazne ale czemu wszędzie kolory są takie szaro-bure? Choćby kolory graczy mogłyby być nie brudno żółte/czerwone...ale to mały pikuś w sumie. Z instrukcją mi jakoś po drodze nie było. Zamiast zrobić wszystko w jednej książce to reguły porozpieprzane w 3 miejscach. Regułki na 2 graczy pozaszywane w sekcji gra solo, a do tego jakieś to dla mnie nieintuicyjne było, a przecież to nie jest trudna gra. Mam wrażenie, że można to było o wile fajniej napisać. Mechanicznie dla mnie największym nieporozumieniem jest liczba startowych, badziewnych kart. Po kiego jest ich 10? I to jeszcze przy kiepskiej możliwości ich odrzucania. Powoduje to, że przez całą grę musimy się męczyć z wątpliwymi kartami na ręce. Na początku to jeszcze nie jest tak uciążliwe bo zawsze coś tam się za nie kupi ale w drugiej części gry gdzie kupowanie jest już bez sensu one tylko drażnią, a jak się ma sporego pecha (i nie gra na odrzucanie) to można dostać 5x crap na rękę i pupa blada. Męczył mnie również pewien brak rozwoju. W turze zagrasz 2 karty, max 3 i finito. Porównanie do Arnaka wypada bardzo blado bo tam w 4-5 rundzie akcje potrafią być bardzo spektakularne. Mając 5 kart na ręce można ich zagrać, a i z 15 jak się wszystko fajnie ułoży. Tutaj? 2-3...konieeec, a dodając do tego co wcześniej napisałem, że można mieć słabą rękę to robimy 2 nieciekawe akcje. Z drugiej strony możemy mieć zajebistą rękę i to też średnio bo nam się 3 karty zmarnują (jeśli zależy nam na górnych akcjach) i to irytuje. Dodatkowo z tyłu głowy słyszymy głosik, który słusznie twierdzi, że dobre to już były, następne 5 będzie do kitu i znów runda pełna irytacji. Do tego rynek potrafi się zapchać crapem i to zaskakująco często mi się to przytrafiało. I jeszcze na koniec jest za długo. Może właśnie przez to, że tak często ludzie mieli taką se rękę i wiele się nie dało zrobić i np wojenki wygrywał bot i punktów nie przybywało. Co mi się podobało? Bardziej mi się podobały pomysły niż ich wdrożenie. Fajne było kombinowanie czy kartę wykorzystać w ten czy inny sposób....może na lokacje, może dla cechy górnej, może dla dolnej...niestety zdarzało się, że to kombinowanie dotyczyło 1 karty na 5. Ogólnie rozbudowanie opcji...tzn można pójść w 3 workera, dostawać za każdym razem więcej punktów do zakupu, a może próbować tworzyć deck pod karty z jednej rodziny, które ze sobą współgrają choć to ostatnie jest obarczone jak dla mnie zbytnią losowością. Umiejki startowe choć i tu niektóre są ewidentnie lepsze od innych. Fajne jest napięcie pod koniec gry kto dobije do 10-tki jako pierwszy, a czy to wystarczy do zwycięstwa bo on może mieć kartę intrygi, która złamie remis albo da mu jakiś ekstra punkt. I znów zajebisty pomysł, a potem w decku intryg znalazłem całe 2 karty, które to robią....po raz enty super pomysł, kiepskie wdrożenie. O intrygi są ogólnie fajne. Fajne bo zazwyczaj mocne. Ogólnie po grze miałem wrażenie jakby mi ktoś chipsy polał dżemem. Niby chipsy smaczne ale ileż można tego dżemu na podłogę zrzucać, żeby nikt nie zauważył.

Ocena: 3/5

Zimek

Data dodania: 04 October 2022

Gra jest super. Jedna z moich ulubionych. Zasady nie są trudne. Karty intryg,które można zagrywać w różnych fazach gry, są bardzo różnorodne. Niektóre są dość potężne i mogą fundamentalnie zmienić grę, co ma sens tematycznie. Szczególnie podoba mi się sposób, w jaki działa walka. Nie lubię gier z dużą ilością konfliktów, dźgnięcia w plecy i kontroli obszaru. W Dune Imperium walka jest kluczowa (jak być powinna), ale jest prowadzona w zupełnie inny sposób. To zależy od twoich działań, twojej ręki i twoich kart intryg. Zawodnicy wyraźnie widzą, kto prowadzi i mogą zrezygnować z walki o pierwsze miejsce. Ponieważ premie za drugie i trzecie miejsce są również bardzo dobre, niewygrywanie bitew może być bardziej korzystne niż wydawanie dużej ilości zasobów na niepewny wynik. Symbolika jest łatwa do zrozumienia, a ilustracje na kartach są świetne. Jedynym problemem jest to, że drogi do zwycięstwa wydają się być ograniczone, nie ma dużej różnorodności, jeśli chodzi o zdobywanie punktów zwycięstwa. Jest to jednak rekompensowane różnorodnością kart akcji i sposobami, w jakie karty intryg mogą zmieniać bieg wydarzeń. ~ Zimek

Ocena: 5/5