„Kup Kroniki Zamku Avel” – mówili.
„Będziesz zadowolony” – mówili.
No cóż…
Ale zacznijmy od początku.

Przez ostatnie kilka lat były tylko dwie gry, na które czekałem przebierając nogami ze zniecierpliwienia przez wiele miesięcy. Był to „mały” Gloomhaven oraz Kroniki zamku Avel. Wydawało się, że Avel jest to gra wręcz idealna by wprowadzić domowników (zarówno młodszych jak i starczych) oraz moich nieplanszówkowych znajomych w przepastny świat gier bez prądu. I tak też się stało.

W wyjątkowo piękny (oczywiście jest to rzecz gustu) pudełku czekało kilka bardzo wyjątkowych elementów jak chociażby ciekawie napisane fabularne wprowadzenie do świata Avel, bestiariusz (czytanie opisów przeciwników z którymi przychodziło nam się mierzyć świetnie wciągało nas co raz głębiej w klimat tej fantastycznej krainy) oraz „Gwiezdna mapa imion” dzięki której można tworzyć unikatowe nazwy dla naszych bohaterów. Poza tym wnętrze jest bardzo uczciwie wypełnione komponentami. Jest tam też również przegródka tworząca skrzynię na mniejsze elementy, dzięki temu łatwo można zapanować nad całą zawartością. Na pochwałę zasługuje również bardzo czytelnie napisana instrukcja, która nie pozostawia miejsca na żadne wątpliwości.

Grę rozpoczynamy od stworzenia własnej postaci, a dzięki specjalnym kartą młodsi gracze (choć i starsi czasem z tego korzystali) mogą dokładnie pokolorować swojego bohatera. Z sześciokątnych elementów tworzymy w większości zakrytą przed nami mapę i to z grubsza tyle. Czas rozpocząć przygodę.

Gra jest bardzo dynamiczna. Musimy eksplorować planszę, walczyć z potworami, zbierać oraz ulepszać swój ekwipunek, budować elementy obronne by jak najlepiej przygotować się na nadejście monstrum, przed którym wspólnie musimy obronić tytułowy zamek. Do tego znacznik upływu czasu sprawia, że z każdą kolejną turą emocje rosną jak funkcja wykładnicza. By na samym końcu sięgać już zenitu.

Powiedzmy sobie szczerze, Avel to nie jest łatwa gra. Rozgrywkę możemy prowadzić na jednym z trzech poziomów trudności. Jednak nawet łatwe mapy na początku sprawiają spore trudności. Pierwszy raz udało nam się wygrać dopiero czwartą partię. Spontaniczny wybuch radości który temu towarzyszył był czymś wyjątkowym.
Niestety tutaj dochodzimy do ale…

Po pierwsze w grze brakuje jednego z podstawowych elementów wyposażenia, czyli butów dla naszych postaci. Oczywiście problem ten rozwiązuje mini dodatek jednak uważam, że takie zagranie to bardzo niesympatyczny skok na kasę. Dla mnie wersja podstawowa jest przez to niekompletna i nie ukrywam, że ktoś może poczuć się wręcz oszukany.

Po drugie wydawało mi się, że gra jest mega regrywalna. Instrukcja pozwala nam na stworzenie ośmiu różnych map z losowo rozmieszczonymi elementami. Jeśli dodamy do tego jeszcze sporo kolejnych map, które oferuje bezpłatna aplikacja daje nam to setki, a może nawet tysiące kombinacji. Niestety po jakiś 20 partiach, kiedy nauczyliśmy się co warto robić, a czego nie oraz w jakiej kolejności, kolejne rozgrywki stały się po prostu nudne i przewidywalne. Oczywiście już niedługo pojawi się dodatek, który będzie oferować nam trzy różnorodne scenariusze do rozegrania, które będziemy mogli połączyć w małą kampanię. Ale czy to aż tak dużo zmieni? Sam jestem ciekaw na ile pomoże to odświeżyć oraz urozmaicić rozgrywkę.

Uczciwie muszę przyznać, że po pierwszym błyskawicznym zauroczeniu, Kroniki Zamku Avel są grą, która bardzo mnie zawiodła. Może to moja wina, ponieważ za dużo oczekiwałem od tego tytułu. Cały czas sądzę jednak, że jest to dobry droga, którą łatwo można wprowadzić nowych graczy w świat planszówek. Wiele elementów jak chociażby porządne wykonanie, dobrze napisana instrukcja, dynamiczna rozgrywka, bardzo mocno wyczuwalny klimat oraz widmo nadchodzącego zagrożenia zasługuję na uznanie. Jednak ostatecznie gra ta po pewnym czasie się nudzi i bardzo ciężko będzie mi się zmotywować by znów po nią sięgnąć.Ocena: 3/5