Bardzo przyjemna reimplementacja gry Martina Wallace’a sprzed lat, wzbogacona dodatkami współcześnie opracowanymi. Proste w zasadach, szybkie – tak w tłumaczeniu, jak i samym przebiegu - klimatyczne euro osadzone w realiach XIX-wiecznego kornwalijskiego górnictwa miedzi i cyny. Mimo prostych zasad – daje sporo możliwości kombinowania. W swoim mechanizmie gra zawiera przynajmniej cztery zgrabne „twisty”: (1) zmienny (losowo wyznaczany) poziom cen surowców pozwalający diametralnie odwrócić przebieg rozgrywki, (2) mechanizm zalewania/odwadniania kopalń powiązany z kosztami wydobycia/dostępnością surowców (3) rozdzielony system kosztów i przychodów (najpierw ponosimy koszty wydobycia, przychody przychodzą dopiero w następnej turze), czy wreszcie (4) oryginalny system wymiany pieniędzy na punkty (co wymusza nieustanny dylemat: „już wystarczy czy jeszcze trochę?”). Dobrze to funkcjonuje – zgrabnie i logicznie spójnie. Dodatki Arszenik i Emigracja dobrze uzupełniają główny core (obydwa dostępne w sprzedawanej podstawce). Najlepiej działa w 4 i 5 osób (pierwotnie zaprojektowana wersja przewidywała rozgrywkę od 3 osób wzwyż), choć można grać w dwie osoby, przewidziano także tryb solo (nie grałem). Super wykonana (dedykowane i malowane drewienka, kredowy papier, grube tektury) – na bogato! Z wad ? Na pewno set-up – sporo żmudnego rozkładania, odkrywania kafelków, dobierania map geologicznych, ustalania cen, itd. W trakcie gry zdarza się również, że kosteczki „fruwają” po planszy, bo miejsca tam za dużo nie ma. Część odbiorców jako wadę wskaże również losowość – bo gra jest losowa a zmiany cen surowców w poszczególnych rundach są w stanie wywalić każdą strategię. Dla mnie to wręcz zaleta, ale nie wszyscy to lubią. Poza tym ? Minusów nie widzę – dla mnie „Cynowy Szlak” to elegancka, lekka pozycja, któryą śmiało zainteresować mogą się fani gier typu: euro z dozą losowości.Ocena: 5/5